Vrouwkje Tuinman (1974) schrijft romans, dichtbundels, teksten voor muziektheater en andere dingen waarvoor ze even geen hokje kan verzinnen. Ze won er prijzen mee. In juni 2022 verscheen haar novelle Tijdelijk verblijf. Momenteel werkt ze aan een roman en een essaybundel.
Vrouwkje Tuinman (1974) publiceerde vier romans en zes dichtbundels. Ze won de Halewijnprijs en haar bundel Lijfrente uit werd bekroond werd met De Grote Poëzieprijs 2020. Tuinmans werk werd vertaald in het Duits en Engels. Daarnaast schrijft ze artikelen, columns en recensies voor onder meer Trouw, De Morgen en Preludium.
In juni 2022 verscheen bij uitgeverij Cossee Tuinmans novelle Tijdelijk verblijf. Deze kwam in 2021 al uit als het derde Brabants Boek Present. De uit ’s-Hertogenbosch afkomstige schrijfster trad daarmee in de voetsporen van Jeroen Thijssen en Henk van Straten. Het Prins Bernhard Cultuurfonds Noord-Brabant en literair productiehuis Tilt bouwden met dit geschenk door aan een literaire traditie in de provincie. Bekijk de video.
Begin 2022 kwam al Leven als museum uit. Proza, gedichten, fotografie en collages komen samen in dit samenwerkingsproject met fotografe Andrea Stultiens en F. Starik (1958-2018). Meer info en bestellen: starik.nl. Tot en met 12 juni is in het Stadsarchief te Amsterdam de bijbehorende, door Stultiens en Tuinman samengestelde tentoonstelling te zien: Eeuwig in aanbouw, F. Stariks leven als museum.
Vrouwkje schrijft regelmatig teksten en libretti voor muziektheater. In mei 2020 maakte zij voor Het Radio Filharmonisch Orkest en Groot Omroepkoor met componist Vincent Cox het stuk Mijn hart zingt door.
In 2022 ging Beethoven is jarig in premiere, een familieconcert in opdracht van het Nederlands Kamerorkest en de Zondagochtend Concerten.
In het seizoen 2022/23 maakt ze met Martin Fondse, Margriet Sjoerdsma en het Matangi Quartet de voorstelling Stop de tijd!
In de podcastserieIn de geest van Rosemary Brown praat Vrouwkje Tuinman met familie en bekenden van Brown, maar ook met wetenschappers en musici. Na acht delen in het Nederlands verschijnen nu wekelijks nieuwe Engelstalige afleveringen op preludium.nl/podcasts en je favoriete podcastapps.
Nominaties en prijzen
Vrouwkje ontving de Hollands Maandblad Poeziebeurs 2003/2004 en werd genomineerd voor o.a. de Debutantenprijs en de Selexyz Debuutprijs. In 2005 ontving ze het C. C. S. Crone Stipendium van de stad Utrecht. Receptie werd genomineerd voor de Libra Schrijversprijs. Buurvrouw (2008) voor de BNG Nieuwe Literatuur Prijs. Eind 2010 kreeg Vrouwkje de Halewijnprijs uitgereikt voor haar oeuvre tot dan toe. De tweetalige fotoboek-dichtbundel Intensive Care, uitgebracht i.s.m. fotografe Andrea Stultiens, ontving in 2012 de Niek Woudenbergprijs. De rouwclub werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs-longlist.
De dichtbundel Lijfrente werd bekroond met De Grote Poëzieprijs 2020. In oktober 2022 ontving Vrouwkje de (ongeveer) driejaarlijkse C.C.S. Croneprijs voor haar hele oeuvre.
foto: Luuk Huiskes, 2019. Hi-res rechtenvrij bestand aanvragen via vrouwkje(at)vrouwkje.com
Over Lijfrente:
‘Een openhartige bundel waarin de liefde zegeviert’(Awater)
‘Even bedwongen als aandoenlijk […] Biij alle betrokkenheid waarvan Tuinman blijk geeft, is de directheid van haar register bijzonder opvallend.’ (Poëziekrant)
'logboek in verzen over de dood van haar geliefde […] een bundel die het rouwproces tot in het meest banale wil verkennen […] een bundel die je leest als geheel.’ (Groene Amsterdammer)
'Met haar onopgesmukte taal weet ze precies de pijnlijke zenuw te raken. […] Ontroerend is de manier waarop lichamelijkheid gethematiseerd wordt. […] Regelmatig beschreven met humor en aandacht voor de absurditeit en bureaucratie rondom de dood.’ (Reformatorisch Dagblad)
‘Een klein duwtje en de tranen zouden uit de regels spatten, maar Tuinman is de huilbui steeds net voor. En dat komt ongetwijfeld doordat ze in alle verdriet oog houdt voor ongerijmde situaties, voor kleine absurde momenten. Humor en lichtheid als helende kracht.’ (Trouw)
'Een indringend relaas’ (De Standaard der Letteren)
‘Een bijzondere ervaring. De gedichten zijn kwetsbaar en krachtig tegelijk.’ (Meander)
‘Opzienbarend’ / ‘Mooie bundel’ (Volkskrant)
Over Afscheidstournee:
'Ze had geen beter perspectief kunnen kiezen om te schrijven over roem, vergankelijkheid en troost [...] warme empathie en aangename, compacte schrijfstijl.' OPZIJ
'Met een subtiele ontvankelijkheid weet ze een vaak kleine maar rake en gevoelige wereld neer te zetten.' Trouw
'Afscheidstournee is een historische psychologische roman en een good read in de traditie van Rascha Peper: geloofwaardige personages in een op feiten gebaseerde, maar fictionele setting. En bovenal: een klassiek opgebouwde roman in vijf delen waar het vakmanschap van afstraalt.' (Dagblad van het Noorden / Leeuwarder Courant)
'Vrouwkje Tuinman bedient zich van een soepele stijl, een droge, haast feitelijke verteltrant. En die werkt prima.' (Biblion/De Bibliotheek)
'Met een grote vanzelfsprekendheid en veel liefde beschreven (...) we lezen straks allemaal het prachtige boek van Vrouwkje Tuinman' Kurt Van Eeghem, Klara Radio
'Rake woorden [..] Tuinman heeft met een diep invoelend vermogen de vader en de zoon geportretteerd alsook de hen omringende personages: mensen zoals u en ik.' Boekenkrant
'Vrouwkje Tuinman weet met Afscheidstournee de geschiedenis van een verstoorde familie in een roman te vatten. 8Weekly
'een mooie roman, gebaseerd op historische feiten en op een talentvolle manier uitgewerkt tot een persoonlijk verhaal'www.allesoverboekenenschrijvers.nl
'een klassieke roman, een roman zoals elke schrijver die ooit hoopt te schrijven, zo’n fijn boek met een compleet levensverhaal erin.' Gerbrand Bakker op zijn website
****'Verrassend [...] Doden die niet zwijgen en een historische roman die spreekt. Tot ons. 'De Limburger
foto: Keke Keukelaar, hi-res rechtenvrij bestand aanvragen via vrouwkje(at)vrouwkje.com
Beelden van de presentatie van Wat ik met de sleutel moet, op 27 januari 2011 in het Huis van de Poezie. Muziek: Peter te Bos en John Cameron op tekst van Vrouwkje Tuinman. Camera: Claas Hille.