bio  
 
Agenda
 
Lezen  
   
Publicaties
  Overig  
In de Pers
 
  Contact
     
  Terug  
     
  www.vrouwkje.com  
 

Diverse interviews uit 2006

 
   

 

Uit: Sapsite
De sprekende schrijver
21-03-2006
Het is een misvatting dat schrijvers schrijven om maar niets te hoeven zeggen. Men zegt wel meer. De sprekende schrijver interviewt aansprekende schrijvers. Soms dichters, soms romanciers. Gevestigd of kersvers. Elke maand een nieuw interview. Elke maand weer even SAPpig...
Tekst: Merijn Schipper | Beeld: Chris van Houts
Van Vrouwkje Tuinman kwam in februari 2005 de tweede druk uit van haar eerste dichtbundel Vitrine , in september van dat jaar verscheen Grote acht : haar proza debuut. Dit jaar zal ze de opening van De nacht van de Poëzie voor haar rekening nemen. Reden voor een interview!
Vrouwkje Tuinman is een culturele veel-kunner: Naast poëzie schrijft ze verhalen en columns en naast journalistiek werk is ze organisatrice.
“Ik kan niet één ding tegelijk doen. De gemeenschappelijke noemer is dat het uiteindelijk allemaal gaat over communiceren. Ik breng graag dingen in de wereld waarvan ik hoop dat mensen er meer mee doen. Dat het een band met hen aangaat. In de Volkskrant zei pianist Michiel Borstlap onlangs dat uit goede poëzie een hand steekt die je naar binnen trekt. Ik hoop dat dat in alle dingen zit die ik doe.”
“Aanstichten heb ik jarenlang heel belangrijk gevonden. Ik maakte bloemlezingen, organiseerde debatjes, literaire avonden om mensen een podium te bieden als ik vond dat ze dat verdienden. Bij het Poëziecircus  was ik al vanaf het eerste uur betrokken. Nu al zeven jaar niet meer, het gaat zijn eigen kant op maar dat vind ik helemaal niet erg.
“Nu ben ik meer gefocust op mijn eigen schrijven, al ben ik nooit goed geweest in een ding doen. Ik heb er nooit van gedroomd Schrijver te worden, het is meer zo gegroeid, ik bleek steeds meer te gaan schrijven.”
Het literaire klimaat van Utrecht bevalt Vrouwkje Tuinman wel.
“Groningen is ook een literaire stad, Rotterdam ook wel. Wat prettig is aan Utrecht is dat het niet zo hiërarchisch is als elders, minder ellebogenwerk denk ik. Het is wel prettig, dat ietsje meer no-nonsense. Er wonen hier simpelweg meer schrijvers die er dingen naast doen. In Amsterdam zit een contigent schrijvers die door fondsen wordt ondersteund en niets anders ernaast heeft. Voor mij werkt het erg verademend dat het niet zo verheven moet zijn, zo heilig. Als ik een maand aan het schrijven ben is, dat voor mij wel heilig overigens, maar dat is wat anders.”
Op 25 maart staat Vrouwkje Tuinman op het podium van De nacht der Poëzie. De verwachtingen zijn hooggespannen. “Vorig jaar heb ik De nacht van de Poëzie afgesloten. Het is de traditie dat een debutant de nacht sluit en het jaar erop begint. Ik kwam er al tien jaar en vond het altijd al het hoogtepunt van het jaar.”
Een heel groot deel van het publiek komt ieder jaar. Het is voor hen een traditie waar ze naar uit kijken. Als je dan als ‘openaar’ staat, heb je wel wat te openen. De verwachtingen omtrent het hele evenement zijn hooggespannen. Als ze binnenkomen zijn ze nog bezig met de treinreis. Je moet de deur opengooien.”